FORUM PORTALU ALKOHOLIZM.AKCJASOS.PL

[romcio]

Inni ludzie często irytują nas nie z powodu ich niedociągnięć, ale właśnie dlatego, że odsłaniają nasze własne problemy i nasze własne niedociągnięcia.

Nie jest tak?

Ile razy złościliśmy się na kogoś, że przekroczył nasze granice? Powiedział coś, co nas zraniło, spóźnił się kolejny raz na spotkanie, nie oddał pożyczonych pieniędzy… Tak naprawdę złościliśmy się na siebie samych, bo nie potrafiliśmy poradzić sobie w tych sytuacjach, obronić naszych granic i czuliśmy się wykorzystani.

Terapeuta zadałby pytanie: “Jakie to ma dla Pani/Pana znaczenie? Co ta sytuacja o Pani/Panu mówi?”. Pytanie wydaje się banalne, ale spróbujcie je sobie zadać, kiedy ktoś nadepnie Wam na odcisk. Dowiecie się, co tak naprawdę Was boli.

Łatwiej jest wytłumaczyć sobie, że jesteśmy źli na kogoś innego, bo wtedy nie musimy z tym nic robić. Gdybyśmy natomiast przyznali, że jesteśmy źli na siebie samych, wtedy musielibyśmy coś z tym zrobić. A zazwyczaj nie wiemy co.

I tak tkwimy w punkcie wyjścia. Pozwalamy innym się ranić, utwierdzając się w ten sposób w przekonaniu, że ludzie są źli, a my słabi. Błędne koło. Idealny przepis na niskie poczucie własnej wartości (przeczytaj więcej o poczuciu własnej wartości).

To co? Może warto jednak zacząć od siebie?

Zmierzenie się z własnymi słabościami daje ogromną siłę i spokój. Mało kto znajduje na to odwagę. Większość z nas ucieka od własnych słabości i perfekcyjnie je maskuje. Ale to powoduje tylko coraz większy lęk przed tym, że ktoś odkryje jacy jesteśmy naprawdę.

Kropka.
autor: Marta Mauer-Włodarczak