FORUM PORTALU ALKOHOLIZM.AKCJASOS.PL

[deratyzator]

[Teder]

Hej ! Drugi dzień jazdy i przystanek pusty - ja nie wiem chowają się czy co.

[kaki]

Hej, Teder , piszesz "Postawiłem sobie tez cel aby problemu alkoholowego w naszej rodzinie przed nikim nie ukrywać." - słusznie. Nie trzeba o tym trąbić całemu światu, ale rodzina obowiązkowo i znajomi (wybrani) powinni wiedzieć. To, czy Ci uwierzą, czy zechcą pomóc (poprzez niepomaganie żonie) to zupełnie inna para kaloszy. Z doświadczenia Ci powiem, że dzięki chorobie Twojej żony przekonasz się, kto jest kim w Waszym otoczeniu i na kim możesz naprawdę polegać.
Nastaw się też, że lekko nie będzie - będziesz dla wielu mężem wyklętym, co bidulce alko żonie nie pomaga. Na początku możesz mieć wrażenie, że jesteś sam przeciw całemu światu - to straszne uczucie, szczególnie że czynni alko to świetni kombinatorzy i manipulanci. "Zbajerują" momentalnie nieświadomego człowieka. Ty się tym nie przejmuj i rób swoje. KONSEKWENTNIE.
Opieka nad żoną - pozwól żonie dorosnąć. To poboli (żonę), bo żona ma już swoje lata, ale to jedyna rozsądna opcja. Konsekwencje dorastania żony poniesie i tak cała wasza rodzina. Ty chroń dzieci - także, a może w szczególności przed "życzliwymi" z otoczenia, którzy - jak wynika z Twoich postów - od alkoholu nie stronią, bo może zdarzyć się, że dzieci będą manipulowane. A to są dzieci; i to jest ich matka, którą jednak kochają.

[Teder]

Hej Kaki. W rodzinie mojej żony bardzo dużo ludzi ma problem z alkocholem. Trzej bracia to czynni alko, ich matka, żony, dziewczyny to osoby współuzalerznione ale kompletnie sobie z tego nie zdają sprawy. Teraz wiem jaką szkodę robią sobie a co najgorsza robią swoim dzieciom. Wśród nich panuje przekonanie że problemu nie ma a jeżeli jest w małym stopniu to trzeba to ukrywac przed światem i pomagać - czytajcie kryć i wyręczać alko. Tak naprawdę jako jedyny od jakiegoś czasu zaczełem zastanawiać sie nad problemem alkocholowym w tej rodzinie. Teraz gdy poczytałem, rozmawiałem z ludzmi zrozumiałem jak to wszystko fukcjonuje i jestem naprawdę przerażony. Teściowa przyjeła postawę pomagania za wszelką cenę - traci siły , energię a nic to nie daje a wprost przeciwnie. Już w tej chwili czworo jej dzieci to czynni alko. Ma 10 wnucząt i już nie ogarnia tematu. Jednak aby sobie i swojej rodzinie pomóc muszę się od nich odciąć. Całego świata nie da się uratowac.

[deratyzator]

[Teder]

Codziennie tą sama drogą od 6 lat bracie.

[JAN]

[kaki]

@Janie - oba przykłady genialnie oddają to, co się dzieje zarówno w rodzinie alko (pchli cyrk), jak i z samymi alko, którzy próbują coś zmienić (kraby) .

[Teder]

Niestety obawiam się że moja żona nie da rady ani się odseparować ani wyjść na prostą. Mnie ta sytuacja przerosła a to ja w tym związku jestem ze stali. Wielu ludzi mówi że szansa jest ale ja znam żonę 18 lat - to będzie za dużo dla niej - nie podoła wszystkiemu a tak jak napisałem ja nie będę jej zapewniał miekkiego lądowania. Już wiem że nie chce iść w naszym kierunku - mówi o tym wyrażnie choć z nami kontaktu nie utrzymuje. Wandzin ją zmienił - bardzo zmienił - czy w lepsza stronę to mam wątpliwości. Zresztą to nie jest najważniejsze w tej chwili - muszę układać wszystko na nowo - czas ku temu goni bo w zawieszeniu za długo nie możemy być. Pojawiły się ważniejsze problemy niż te czy żona bedzie z nami czy nie. Właśnie tak swiat mój i moich dzieci nie bedzie się kręcił wokół mojej żony. Mam też serdecznie dosyć jej zdrad - ile można. Chce robić z siebie popychadło to niech robi - czas abym tego już nie musiał przeżywać a dzieci być o tym informowane przez uczynnych ludzi. Jezeli się zakochała w kimś tam to niech kocha z powodzeniem a nas już niech nie krzywdzi.

[Teder]

Teder, macie możliwość odseparować się od tej reszty "krabów"i "pcheł"? Jeśli Twoja żona zrozumie cokolwiek na terapii i będziesz umiał nawiązać z nią komunikację, pomyślcie o odseparowaniu się od tego środowiska. Przynajmniej do czasu aż żona wyjdzie na prostą sama ze sobą.[/quote]
Ja nie mam z tym problemu - możemy zrobić wszystko albo jeszcze więcej. Raczej nalerzę do ludzi co góry przestawiają - oczywiście jak się mnie wspiera i motywuje a nie ciągnie w dół. Czy żałuję że jestem z żoną te 18 lat - tak żałuję, czy ją kocham jeszcze - raczej tak bo mnie obchodzi jej stosunek do mnie, mam z nią dzieci i to jest najpiękniejsze z naszego związku, czy nasz związek mógłby jeszcze istnieć - nie mam bladego pojęcia - nie wiem czy moja żona rozumie co to partnerstwo, zaufanie, wierność. Kiedyś żona powiedziała mi że przysięgała mi przed ołtarzem i nigdy mnie nie zdradzi. Jakże słaba musiała to być przysięga że nie miała ona żadnych nawet najmniejszych zachamowań przez te ostatnich ileś tam lat. Ciekawe że o wszystkim dowiaduje się dopiero teraz bo nikt nie chciał się mieszać do naszego małżeństwa. Ale to nie jest najwazniejsze - ja nie zdradziłem i w lustro nie pluję.

[JAN]

Teder, ,. ja tam nie z tych co to udzielają dobrych rad,. nie będę cytował Twoich słów ...chociaż ?? , ale powiem Ci uczciwie że staram sie jakoś spojrzeć obiektywnie na to wszystko co odczuwasz obecnie w swoim życiu,. smutno mi sie jakoś na sercu zrobiło
Powiem tak,. po pierwsze potwierdza sie to co ja już twierdziłem dawno dawno temu i twierdzę nadal : NIE MA CZEGOŚ TAKIEGO JAK WSPÓŁUZALEŻNIENIE, JEST ZA TO UZALEŻNIENIE OD PARTNERA co ludziska miłością nazywają
Na razie ze mnie tyle, jak wrócę ze spacera z psami to postaram sie jeszcze co nie co napisać

[JAN]

Teder, Ja jestem wyznawcą zasady : LITOŚĆ TO ZBRODNIA. Zdaję sobie sprawę że te słowa brzmią dość okrutnie, ale powiem Ci z doświadczenia, że jeżeli rodzina i najbliższe otoczenie zastosowałoby wobec mnie tę zasadę to do dziś całował bym ich tyłki bo oszczędziliby mi 40 lat życia. Ale tak sie nie stało i nikogo za to nie winię ,.absolutnie nie ,.. nieświadome czyny nie są grzechem jak to głosi doktryna religijna, i to by sie zgadzało .

[Teder]

Dziękuję Ci za Twoją opinię - to kolejna cegiełka do mojego myslenia o problemie. Odnalezienie właściwej drogi w mojej sytuacji nie będzie łatwe i dlatego szukam odpowiednich ludzi do pomocy w tym zakresie.

[JAN]

Teder, ,.. napisałem że jest mi smutno.. bo jest ,.gdyż nie jesteście oboje z żoną jedynym przypadkiem takich nieszczęść,. jesteście ofiarami prania mózgu,. a to co sie w Waszym życiu dzieje jest tylko skutkiem,.. nie przyczyną . Nie mogę zbyt głęboko sie rozpisywać na ten temat gdyż to zajęłoby kupę czasu i multum stron na forum a ponadto nie mam szans aby przeżyć Wasze życie od niemowlęcia, aż do dziś. Wiem jedno, dodatkowymi ofiarami są dzieci i jeżeli przy nich osądzacie partnera obwiniacie i oceniacie jeden drugiego to w ich życiu stanie sie podobna katastrofa, ponieważ dzieci interpretują to totalnie inaczej aniżeli nam sie to wydaje,. one biorą winę na siebie i ich ocena samego siebie spada do zera,. w ich głowach powstaje myśl: jestem gorszy od innych, bo mam takich fatalnych rodziców, nie zasługuje na nic dobrego !!! i tu bym nad tym popracował ... a z żoną wedle zasady "litość to zbrodnia".

[Teder]

Pracuję nad dziećmi i coraz lepiej mi to idzie. Żonę zaczynam traktować w myśl zasady litośc to zbrodnia. Nie ma co się obwiniać - to nie o to chodzi - trzeba żyć dalej.

[deratyzator]

Noo Teder szacunek. Ja już przestałem się biczować krwią i h.... To co było się już nie liczy. Dla mnie ważne jest dziś. Alleluja i do przodu bracie

[Teder]

Chodzę na Al-Anon i dobrze się tam czuję. Wprawdzie same kobiety ale nie mam z tym problemu. Opowiedziałem o sobie i swoich problemach to się bardziej do mnie przekonały. Wokół mnie coraz bardziej czuję pętle ludzi którzy nie maja pojęcia o chorobie alkocholowej a jednak starają się mieszać. Rozgrzesza się moją żonę a mnie napietnuje. Ciekawostką że winny jest facet który ma na barkach wszystko a żona nie żona która jest na terapi - bo ona się leczy i wyjdzie uleczona. Można śmiało powiedzieć że wielu ludzi wokół mojej rodziny to debile. Szczęście że sa też ludzie rozsądni i nie nalerzą do nich członkowie rodziny oprócz mojego brata. Mój dziadek całe życie był alkocholikiem - mój ojciec był i jest osobą współuzalerznioną - całe swoje życie niszczył innych. Szkoda że wiem o tym dopiero teraz. Ostatnio go trochę wyprostowałem - nalerzało mu się bo niszczy mnie i moje dzieci - systematycznie dzień po dniu. Z żoną nie mam kontaktu - robi wszystko aby go nie było. Przedłużyła pobyt w ośrodku w Wandzinie. Boi się powrotu i spotkania z rzeczywistością. Wiem że wolałaby pozostać w ośrodku na zawsze - wspominała o tym. Nie jest mi łatwo ani finansowo ani z ułożeniem mi i dzieciom życia. W tej chwili nie wiem w jakim kierunku iśc. Zyjemy normalnie ale na zasadach zawieszenia i bez planów - z dnia na dzień. Pozdrawiam wszystkich Teder

[deratyzator]

Witaj Teder. Dla mnie dzisiaj nie ma znaczenia jak mnie ludzie oceniają. To ich problem Staram się żyć zgodnie z wolą Boga. Nie kręcę filmów. Jest tak jak ma być Jak mam jakąś sprawę i nie wiem co zrobić, proszę Boga i On pokazuje mi rozwiązanie. Nie dzieje się to od razu i często nie jest tak jak bym sobie zaplanował. Godzę się z tym co mi Bóg zaplanował i mam szczęśliwe życie.
Poczytaj Kaki, najbardziej się zna z nas na współuzależnieniach.
Jak tam Ci na przystankach

[Teder]

Z przystankiem nie wziełem pod uwagę że jadę codziennie 5 minut po autobusie i jest pusty - ciekawe nie. Przeczytałem Kaki wszystko albo prawie wszystko.

[kaki]

Hej, Teder , mój wątek może Ci wiele podpowiedzieć, ale wyborów dokonujesz Ty sam - bo Twoja sytuacja jest inna (choć - paradoksalnie - bliźniaczo podobna z powodu alko małżonka).
Mi najwięcej czasu zajęły dwie sprawy:
1. zmiana sposobu myślenia: z myślenia o moim Mężu na myślenie o Nim jako w pierwszej kolejności o ALKO mężu - było mi trudno, bo choć Mąż popijał od wielu lat, to u mnie rypło się wszystko w bardzo krótkim czasie (3 tygodnie), moje życie rozbiło się dosłownie na atomy (w najgorszym zresztą dla mnie życiowym momencie, kiedy jedyny raz NAPRAWDĘ potrzebowałam wsparcia mojego Męża). Teraz widzę z perspektywy tych lat, co naprawdę się stało i przyznam, że coraz częściej zastanawiam się, jak ja to wszystko potrafiłam przeżyć i nie zwariować??? Kiedy MM wyjeżdżał do sanatorium, żegnałam kochającego mnie,fajnego czułego i łagodnego faceta z tendencją do wkurzającego mnie popijania codziennie piwa. Po trzech tygodniach wrócił niszczący mnie i wszystko wokół potwór, a ludzie wokół mnie zaczęli ukazywać swoje prawdziwe oblicza.Potrzebowałam czasu, żeby poczuć na nowo, że w ogóle żyję. Zobaczyć, że czarne jest czarne, a białe - białe. Jeszcze więcej czasu upłynęło, zanim zobaczyłam KOLORY świata - na nowo. Kiedy na terapii powiedziałam kiedyś, że czułam się jakbym nie żyła, jakby organizm odciął wszystko i zostawił jedynie funkcje do przeżycia, usłyszałam, że tak właśnie było. Piszę Ci o tym, bo kiedy na nowo poczułam, że mam jednak w sobie to coś, tę iskrę życia, to było tak, jakbym powera dostała motywującego - i dzięki trafnym sugestiom ludzi z tego forum zaczęłam myśleć powoli o MM nie jako o MM, ale jako o ALKO MM. To był PIERWSZY krok w kierunku wyjścia z ciemności do światła i do odzyskania samej siebie. Zatem - poradzę to, co sama kiedyś usłyszałam tutaj: NIE ma Twojej żony. Jest ALKO żona. I ALKO żoną będzie jeszcze długo - dopóki nie wytrzeźwieje (a to długi proces, niestety). Terapia to tylko wstęp.
2. Odcięcie się od ALKO MM - bez zmiany myślenia o moim Mężu (na ALKO MM) byłoby to niemożliwe, bo byliśmy naprawdę bardzo blisko przez ponad 20 lat. Zauważ: nie przestałam nigdy kochać mojego Męża (choć były chwile, kiedy Go prawie nienawidziłam, ale teraz wiem, że to negatywne uczucie dotyczyło ALKO MM a nie mojego Męża), ale zrobiłam, co było konieczne do tego, aby odciąć się od ALKO MM. Kiedy ALKO MM przestał pić, to nadal był tylko ALKO MM. Kiedy poszedł na terapię i zaczął NAPRAWDĘ pracować nad sobą i trzeźwieć (choć nie pił już wtedy wiele miesięcy, to i tak myślał nadal po pijanemu). powoli zaczął wracać Mój Mąż. (Wciąż wraca, bo to proces jeszcze niezakończony.)

Twoja żona NADAL myśli po pijanemu. Nadal jest ALKO żoną. Od ALKO partnera trzeba się odciąć. Nie musi to oznaczać wyprowadzki i rozstania, choć może - sam wiesz najlepiej, jak jest u Ciebie. Ale zawsze oznacza to ruszenie SWOJĄ drogą. Bo to jedyny sposób na ucieczkę z pułapki współ. Nie wolno w tej pułapce zostawiać dzieci - one same nie dają rady z tego wyjść. I tak już mają poharatane życie. Jak długo będą lizać rany, zleży m.in. od Twojej postawy i parasola ochronnego, jaki im dasz.

Żona pewnie rzeczywiście boi się powrotu: bo powrót oznacza, że musi podjąć pewne decyzje - skoro wcześniej mówiła, że chce mieszkać sama z dziećmi. Powrót będzie oznaczał, że coś musi zrobić, a potem ponieść konsekwencje swoich decyzji.
Nie szuka kontaktu bo może jej być wstyd za to, co robiła i mówiła. Koledzy byli alko z tego forum Ci opowiedzą najlepiej o mieszance wybuchowej, jaką jest uczucie wstydu, winy, pomieszane z ego, chęcią ucieczki od narastającej świadomości tego, co się zrobiło, złości na wszystko i bólu wewnętrznego. Ja to widziałam każdego dnia u mojego Męża. To trwało długo, ale z każdym tygodniem było lepiej.
Ty powinieneś mieć stały kontakt z kimś, kto Cię będzie rozumiał - AlAnon, forum - bo w swoim środowisku lekko nie masz i raczej nie liczyłabym w takiej sytuacji na solidne wsparcie w rodzinie.